Seefat, J.H. (2009) De myogene respons in autoregulatoire vaatbedden; mechanismen, pathologieen en mogelijke therapieen. Bachelor's Thesis, Biology.
|
Text
bachelorscriptieJennieSeefat.pdf - Published Version Download (284kB) | Preview |
Abstract
In 1902 beschreef Sir William Bayliss de myogene respons al. De myogene respons wordt gekarakteriseerd door een afname in vaatdiameter, wanneer de transmurale druk stijgt en een toename in vaatdiameter, wanneer de transmurale druk daalt. Autoregulatie staat onder invloed van verschillende mechanismes: metabole factoren, invloed van weefseldruk en myogene respons. Wanneer er disfunctie in de myogene respons ontstaat, ontwikkelt zich systemische- of orgaanhypertensie, wat in het geval van de nier en het brein kan leiden tot nierfalen of een hersenbloeding. Stretch-geactiveerde kanalen, calciumgeactiveerde kaliumkanalen, chloridekanalen, calciumkanalen en TRP-kanalen blijken betrokken te zijn bij membraandepolarisatie. Voor calciumkanalen en enkele TRP-kanalen is significant bewijs dat ze betrokken zijn bij de myogene respons, transmembrane calciuminflux blijkt cruciaal te zijn in de ontwikkeling van myogene activiteit. In diverse studies is gebleken dat ze membraandepolarisatie en contractie van de vaatwand stimuleren. Voor de overige kanalen is er nog veel onduidelijk en zijn er veel tegenstrijdige resultaten die nog verder onderzocht zullen moeten worden. Er is steeds meer bewijs dat verschillende intracellulaire second messengers, zoals IP3, DAG/PKC, RhoA/Rho kinase en ROS, betrokken zijn bij de myogene respons. IP3 kan intracelullaire Ca2+-voorraden vrijzetten wanneer deze gevormd worden. Dit verhoogt dan dus de cytosolische [Ca2+]. DAG/PKC, RhoA/Rho kinase en ROS vergroten de calciumsensitisatie. Diabetische nefropathie en herseninfarct zijn zeer veelvuldig voorkomende pathologieën. Diabetische nefropathie is de meest voorkomende oorzaak van end-stage renal disease (ESRD) in de westerse wereld. Zowel diabetes als nierfalen zijn toenemende mate omschreven als gegeneraliseerde vasculopathische statussen waarbij de myogene respons bij betrokken is. Herseninfarct is de tweede meest frequente oorzaak van overlijden en de meest voorkomende oorzaak van invaliditeit. Bij het overschrijden van de bovenlimiet van de cerebrale perfusiedruk ontstaat er een verhoogde permeabiliteit van de bloed-hersenbarrière met als gevolg een vasculair hersenoedeem. Men spreekt daarbij van het doorbreken van de autoregulatie. Dit zijn zeer grote risicofactoren voor een herseninfarct. Er zijn diverse medicamenten die mogelijk zouden kunnen ingrijpen in de myogene respons, zoals calciumzouten, vitamine-D, ACE-remmers, osmotische diuretica en speciaal voor diabetische nefropathie nog de orale bloedglucoseverlagende middelen.
| Item Type: | Thesis (Bachelor's Thesis) |
|---|---|
| Degree programme: | Biology |
| Thesis type: | Bachelor's Thesis |
| Language: | Dutch |
| Date Deposited: | 15 Feb 2018 07:28 |
| Last Modified: | 15 Feb 2018 07:28 |
| URI: | https://fse.studenttheses.ub.rug.nl/id/eprint/8542 |
Actions (login required)
 |
View Item |